جوزدان الیادران

جوز معرب گوز به معنای گردوست و نشان از آن دارد که این منطقه با گردو نسبت داشته یا محل کاشت گردو بوده ­است. نسبت دادن محل به نام خوردنی‌ها، یکی از شیوه­ های رایج نامگذاری بوده است. بر حسب منابع قدیم از جمله حافظ ابونعیم، از پانزده قریه­ ای که صحرای آنها در هنگام توسعه­ ی یهودیه به هم پیوست و اصفهان را تشکیل داد، یکی هم جوزدان بود (مهریار، 1382: 310).

14 سهم از 52 سهم قمش، متعلق به زمین‌های جوزدان بود (رک: جابری انصاری، 1378: 423).

از رجال و محدثان این ناحیه می‌توان به این افراد اشاره­ کرد:

1- ابواسحاق ابراهیم ­بن محمد­بن شریس جوزدانی (264) محدث.

2- ابوبکر محمد­بن علی ­بن احمد­بن جوزدانی (442) امام جامع عتیق اصفهان.

3- ابوصالح عبیدالله­بن محمد­بن احمد­بن فیار جوزدانی (360) که مصاحب ابومحمد­بن حیان بود.

4- ابوعبدالله محمد­بن ممشاذ خذیمه جوزدانی.

5- ابوعبدالله محمد­بن هارون جوزدانی از محدثان فاضل.

6- ملا اسدالله ملا محمدعلی جوزدانی (1323) از علما و دانشمندان و مؤلف کتاب جواهرالإیمان به فارسی.

7- حاج فتح­الله جوزدانی، واقف سنگاب مسجد آقا میرزا محمدهاشم چهارسویی (1280) (رفیعی مهرآبادی، 1352: 210 و 209).

منبع: رصدخانه فرهنگي اجتماعي اصفهان. (1395). شناسنامه فرهنگي اجتماعي محلات شهر اصفهان، فاز اول. اصفهان: انتشارات سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان.